Białaczka dotyka nie tylko ludzi. Tak jak w większości przypadków ludzkie choroby mają swoje podobne odpowiedniki, które pojawiają się u zwierząt. Zwana jest potocznie „rakiem krwi” i jest najgorszą chorobą zakaźną występującą w świecie kotów. Chory kot nie jest w stanie przeżyć zbyt długo. Dlatego w tym przypadku kluczowa jest profilaktyka, aby zmniejszyć ryzyko zarażenia.

Charakterystyka wirusa FeLV

FeLV czyli z języka angielskiego feline leukemia virus. Chorobę tą powoduje retrowirus, występują wszędzie na świecie i dotyka tylko kotów każdej rasy, więc inne gatunki zwierząt nie zarażą się. Jest to śmiertelna choroba. Zwykle do zarażenia dochodzi w czasie bezpośredniego kontaktu, ponieważ wirus nie jest w stanie przeżyć zbyt długo poza organizmem zwierzaka. Niszczą go zwykłe środki myjące i dezynfekujące. W temperaturze pokojowej traci zakażenia po kilku minutach. Dlatego zarażenie poprzez korzystanie z jednej miski jest praktycznie niemożliwe.

Czym jest kocia białaczka?

Jest to choroba przewlekła, która negatywnie wpływa na jakość życia kota. Choroba ta jest nowotworowa i dotyka układu limfatycznego lub krwiotwórczego. W końcowej fazie znacząco obniża kocią odporność.

Wirusa możemy znaleźć w płynach ustrojowych. Głównie w moczu, kale, mleku i innych płynach ustrojowych (między innymi w ślinie). Kocia białaczka jest uznawana za jedną z najczęstszych przyczyn śmierci młodych kotów. W Polsce zarażonych może być nawet 12-14% całej populacji.

Podróże z kotem. Czy to w ogóle możliwe?

Sposoby zarażenia

Koty mogą zarażać się od siebie, ale sposoby te są różne w zależności wieku, sposobu życia, stanu zdrowia i środowiska, w którym żyje. Jednak kociaki mogą zarażać się od siebie poprzez ślinę (liżąc się wzajemnie, np. pielęgnacja kociąt przez matkę, dlatego często jest nazywany „wirusem miłości”) oraz poprzez ranę po ugryzieniu. Często dochodzi też do tego podczas zwykłej zabawy, będąc w brzuchu kociej mamy czy w czasie walki o swoje terytorium u kotów wychodzących. Po zarażeniu wirus namnaża się w organizmie.

| Potrzebujesz opiekuna dla swojego kota? Odwiedź animalhotels.com

Objawy FeLV

Choroba ta jest groźna między innymi przez niespecyficzne, niejednoznaczne objawy, ponieważ w początkowej fazie zwykle nie są kojarzone z chorobą zakaźną. Od chwili zakażenia do pojawienia się jakichkolwiek objawów może upłynąć od kilku dni do nawet kilu lat. U szczęśliwców wirus może nigdy się nie uaktywnić. Zarażone koty początkowe mają ogólne objawy. Mogą być zmęczone, tracić apetyt, mieć gorączkę, wolno zdrowieć, znacznie chudnąć, a stan jego sierści będzie się stopniowo pogarszał. Typowe objawy to jednak nawracające zapalenia różnych narządów. Aczkolwiek objawy są uzależnione od miejsca, które zostało zainfekowane. Jeśli zainfekowany jest:

– układ pokarmowy – biegunka, wymioty;

– układ oddechowy – kaszel, kichanie, wydzielina z nosa, powiększone węzły chłonne;

– oczy – pocieranie, łzawienie, ropienie.

Leczenie FeLV

Niestety jest to nieuleczalna choroba i nie ma mowy o pełnym wyleczeniu kota. Więc głównie jest stosowane leczenie objawowe. Świadome leczenie, pozwoli jednak zwiększyć komfort życia kota. Wirus będzie stanowił mniejsze zagrożenie dla życia. Należy cyklicznie wykonywać badania morfologiczne. Dodatkowo trzeba wdrożyć właściwą dietę pełną witamin i mikroelementów. Dobre odżywianie pomoże polepszyć układ odpornościowy. W celu poprawienia pracy układu odpornościowego lekarz weterynarii może zalecić specjalną terapie. Istnieje również chemoterapia i radioterapia oraz podanie leków hamujących aktywność wirusa. Pozwalają one wydłużyć życie chorego kota lub opóźnić początek choroby.

Dbanie o wszystkie zdrowotne kwestie mogą wydłużyć czas życia pupila. Unikanie stresu, stopniowe wprowadzanie zmian w domu, odpowiednie żywienie i brak samotności w czasie wyjazdu właścicieli będzie miało pozytywny wpływ na stan zdrowia chorego kota.

Wyjeżdżasz? Koci hotel przyjdzie Ci z pomocą

Jak ochronić naszego kota?

Od strony właścicieli chorych kotów – jeśli wiemy, że nasz kot jest chory, a jest wychodzący, zadbajmy o to, aby nie wychodził sam na dwór i nie stanowił zagrożenia dla innych osobników.

Jeśli kot nie jest zakażony, uchronić go można tylko szczepieniem. Decydując się na to, porozmawiaj wtedy z weterynarzem. Dobierze on właściwy program szczepień i wykona potrzebne do tego badania. Przede wszystkim wykona test na wirusa białaczki – ELISA. Jest to ważne, ponieważ jeśli kot jest zainfekowany, szczepienie może być nieskuteczne. Pamiętajmy, że jeśli podejmujemy się szczepienia na FeLV, to musimy je powtarzać co roku. Szczepienie zalecane jest głównie dla kotów wychodzących, ze względu na to, że mają one kontakt z innymi kotami, które mogą być zarażone.

Decydując się na kolejnego kota w swoim domu, zadbajmy o to, aby nowy osobnik był również zdrowy. Nowy kot nie może stanowić zagrożenia dla pupili, które już z nami mieszkają. Tak samo w drugą stronę. Mając chorego kota, dobierajmy do niego drugiego chorego, aby nie skazywać na cierpienie zdrowych osobników. Jednak najpierw przemyślmy tą decyzje, ponieważ leczenie dwóch czy trzech chorych kotów może okazać się dość kosztowne.